baby jedidiah

Sunday, March 27, 2011

Oh oh..

Khit gus2 mu
pang lumaban..
Minsan kyLgan
mu ng tanggapin
n hanggng
du0n nlng..
Na tap0s na
ang misy0n mu,
misy0n mu
pra sa ta0ng un.


Honga naman..
:c

Saturday, March 26, 2011

Matulog na ako pLz..

Alas d0s na.. Langya, la pa qng 2Log.. Lagi naLang ganito.. Buti sna kung my gngwa aq s mga oras na d aq mk2l0g.. E ang kaso wLa, nkahiga lng din.. Pnpilit m2l0g.. Kaso wla tLga.. Kalik0t s cp.. Laro, internet.. Pero hndi txt.. Kze wla aqng ittxt.. 2log xa eh.. Sayang ung oras n0h.. Cgro kung n0rmal skedule ng 2Big nmin, mglalaBa aq.. Kaso twing gbi lng my 2BiG.. Hahay.. Hrap tlga ng nyt shft.. Miz q na m2l0g s gabi.. Iba prn tlga pg n2l0g kng mdilim.. D 2lad nito.. Maliwanag na, ub0d pa ng init.. Haizt.. Ayan nilaBas q init ng katawan q, este uLo pala.. Sna maka2log nko, bgo pa abutin ng alas dyes ng gbi..

pahinga muna

mukang d muna ko makakapag update sa blog ko ahhh.. la tayu pang net sa cp ngayun eh... hintay hintay muna kung meron uli.. kaya ikaw blog ka.. pahinga ka rin muna huh.. tutal la nman nagbabasa sayu whahaha..

EDIT

ayan nk2pag net na uli aq tru cp.. Globe nga lang.. Ang pr0blema.. TAMAD NMAN AQ MG UPDATE NG BLOG ko.. AHEKZ..


Panu wLa nmang ngb2sa.. Haizt..

Thursday, March 24, 2011

breaktime

breaktym.. Dmi kung gut0m.. D kze aq kumain bgo pumas0k.. 15 pesos nlng kze ntira s pera q.. Sahod na rin nman bukas.. Hoo, mkasurvive kya aku neto.. Abangan.

Monday, March 21, 2011

joanna..

para s kaisa isang tao na ngtyaga mgbasa ng blog ko..
C joanna..


I joanna wanna
close my eyes
i joanna fall
asleep
coz i miz u
babe, and
dont wanna
miss a thing..

saranggola

para kng saranggola..


Mgnda s malayuan..
Ahekz.

Wednesday, March 9, 2011

torpe

share ko d2 tong nbsa qng story s isang site.. Ang ganda kze astig..

Sa mundo ng pag-ibig…
Maraming katanungan…
Mga katanungan nagbibigay
liwanag.
At magbabago ng lahat.
Ito ay para sa mga taong..
Nagmamahal..
Ngunit takot umamin..
Sa nararamdaman.
Ako si Jem
Hindi mapakali kung nanjan c
Meg..
Ngayon pasukan na naman..
Makakasama ko nanaman siya..
Makakatabi ko nanaman siya…
“Hi Jem. Kamusta ?”
Ano ang sasabhin ko?
Bumilis nanaman ang tibok ng
puso ko..
Simpleng tanong lang hindi ko
masagot..
“ ahh.. eehh.. ok lng nman ako.”
Nakakahiya, nabubulol pa ako..
ang ganda tlga nia ..sana kami na
lng.. kso pinangungunahan
nanaman ako ng kaba..
Matagal na rin kming mag
kaklase..
Escort ako.. muse nman
sia..palagi pa kmi partner sa
projects,assignments …
Single siya..single ako.. kaso itong
puso ko..napaka TORPE.
Natatakot akong umamin bka kc
iba ang gusto niya..bka kc
masaktan lng ako..baka kc hindi
ang sagot nia..
Kya wag na lng cguro..
Diba sabi nga nila.. ang PAG-ibig
hindi hinanhanap..dadating lng
yun ng biglaan..pero
kalian..dadating pa ba si PAg-
ibig? .. Kalian kaya ako
maghihintay..
Foundation Week
2010
Ang daming activities sa school..
mga concerts..mga games.. mga
contest..
Nakaupo ako sa gilid ng stage…
ako lang mag-isa…
Nang biglang…..
May humawak sa kamay ko..
Si Meg
sabay sabing …
“Halika, salita tayo sa games..”
Hinila niya ako papunta sa
registration booth … sinulat nia
ang pangalan nmin..
“ Alm mo ung Pinoy Henyo?”
tinanong ako ni Meg..
Nakatitig lang ako sa kanya..
nanlalamig ang katawan.. hindi
ako mka sagot..
Kasi hawak pa rin niua ang
kamay ko.. pero lalabanan ko ito..
Ayoko nang maging torpe…
bahala na!!
“ Meg……may gusto akong
sabhin… matagal ko na kc tong
tinatago eh..”
“Ano yun Jem?”
Eto na…sasabhin ko na
….aaminin ko na…. nang
biglang!!
“ Contestant no. 2: “Meg and Jem”
Haynaku...hinila na ako ni meg sa
stage..
Nagbunutan kami … ako ang mag
tatanong.. siya ang sasagot..
“ oo,hindi, at pwede lng”
Nag simula na ang laro…
Kelan ko kya masasabi sa kanya…
Jem: Tao ba ‘to?
Meg: Hindi..
Kung kalian handa na ako ….
Meg: Ano a Jem?
Nakatulala lang ako..
Jem: Mahal kita Meg!
Nagulat siya sa sinabi ko..
Jem: pwede ba kitang mahalin…
oo, pwede o hindi?
Nagsigawan lahat ng nanonood
sa amin..
“ Jem… ikaw lang nman
hinihintay ko eh… Torpe ka kasi
eh… Mahal din kita! Matagal na…
Kya ang sagot ko sa tanong mo
na kung pwede mo ba akong
mahalin? …
Ang sagot ko sayo…
“OOng OO..”
Sa wakas….
Nasabi ko rin…

Monday, March 7, 2011

why oh why?

grabe ang init ngyn.. Ngcng aq ng ala una, d nq mk2log.. Ncra electric fan q.. Tnamaan tlga ng malas.. Tagaktak na pawis q panu aq mk2log neto.. E2 mhrap pg nite shft eh..haist.. Sna umambon man lng pra lumamig ng kunte..

haizt..

putik, d aq mk2log.. Mg aalas tres na,.


Takte
nsa trabaho pla aq kya d pwd m2log.. Toinkz..


Wla lng,wlang maishare s blog eh..

Thursday, March 3, 2011

,)

symbianize.com/showthread.php?t=262640

click this 4 the complete chapter of i miz u lyk crazy.. Credit to heinriq.

Wednesday, March 2, 2011

inspiring story

Once there were three trees on a
hill in the woods. They were
discussing their hopes and
dreams when the first tree said,
"Someday I hope to be a treasure
chest. I could be filled with gold,
silver and precious gems. I could
be decorated with intricate
carving and everyone would see
the beauty."
Then the second tree said,
"Someday I will be a mighty ship.
I will take kings and queens
across the waters and sail to the
corners of the world. Everyone
will feel safe in me because of
the strength of my hull."
Finally the third tree said, "I want
to grow to be the tallest and
straightest tree in the forest.
People will see me on top of the
hill and look up to my branches,
and think of the heavens and
God and how close to them I am
reaching. I will be the greatest
tree of all time and people will
always remember me."
After a few years of praying that
their dreams would come true, a
group of woodsmen came upon
the trees. When one came to the
first tree he said, "This looks like
a strong tree, I think I should be
able to sell the wood to a
carpenter" ... and he began
cutting it down. The tree was
happy, because he knew that the
carpenter would make him into a
treasure chest.
At the second tree a woodsman
said, "This looks like a strong
tree, I should be able to sell it to
the shipyard." The second tree
was happy because he knew he
was on his way to becoming a
mighty ship.
When the woodsmen came upon
the third tree, the tree was
frightened because he knew that
if they cut him down his dreams
would not come true. One of the
woodsmen said, "I don't need
anything special from my tree so
I'll take this one", and he cut it
down.
When the first tree arrived at the
carpenters, he was made into a
feed box for animals. He was
then placed in a barn and filled
with hay. This was not at all what
he had prayed for. The second
tree was cut and made into a
small fishing boat. His dreams of
being a mighty ship and carrying
kings had come to an end. The
third tree was cut into large
pieces and left alone in the dark.
The years went by, and the trees
forgot about their dreams.
Then one day, a man and woman
came to the barn. She gave birth
and they placed the baby in the
hay in the feed box that was
made from the first tree. The
man wished that he could have
made a crib for the baby, but this
manger would have to do. The
tree could feel the importance of
this event and knew that it had
held the greatest treasure of all
time. Years later, a group of men
got in the fishing boat made
from the second tree. One of
them was tired and went to
sleep. While they were out on the
water, a great storm arose and
the tree didn't think it was
strong enough to keep the men
safe. The men woke the sleeping
man, and he stood and said
"Peace" and the storm stopped.
At this time, the tree knew that it
had carried the King of Kings in
its boat.
Finally, someone came and got
the third tree. It was carried
through the streets as the people
mocked the man who was
carrying it. When they came to a
stop, the man was nailed to the
tree and raised in the air to die
at the top of a hill. When Sunday
came, the tree came to realize
that it was strong enough to
stand at the top of the hill and be
as close to God as was possible,
because Jesus had been crucified
on it.
The moral of this story is that
when things don't seem to be
going your way, always know
that God has a plan for you. If
you place your trust in Him, He
will give you great gifts. Each of
the trees got what they wanted,
just not in the way they had
imagined. We don't always know
what God's plans are for us. We
just know that His ways are not
our ways, but His ways are
always best.

Tuesday, March 1, 2011

i miss you like crazy

Chapter 1 - Even Though
"Mahal kita Andrew!!!" makabasag tengang sigaw
ng isang babae sa Araneta Center-Cubao Station
ng MRT. Alas-nuwebe y medya na nang gabi yon
kaya siguro ganoon kalakas ang loob niyang
ipahiya ang sarili.
Nakatayo siya, nakadungaw sa harap ng Araneta
Coliseum, ako? Nakaupo ako. Tahimik na
naghihintay ng tren, at tahimik na nakikiusyoso.
"Shit ka!!!" sigaw niyang muli bago umalis sa
kinatatayuan at tumabi sa akin.
Ramdam na ramdam ko ang ispiritong kasama
niya. Wag kang matakot. Ispirito ng ALAK ang
kapiling niya.
Dumating na ang tren na sasakyan ko, namin
siguro...
Patayo na ako nang hilahin niya ako paupong
muli. Tinignan ko siya, nagtaka ako syempre.
Pero hindi niya lang pala ako pauupuin,
SINAMPAL niya pa ako. Kaya sumobra na ang
pagtataka ko na halos humiwalay na si mukha ko.
"Walanghiya ka!" sigaw niya sa akin, bumukas na
ang pinto ng tren at naglabasan na ang mga tao.
"Panagutan mo ako!!!"
Bukod sa pamumula ng pisngi ko dahil sa sampal
niya, namula ang buong pagkatao ko sa hiya.
'Tarantadong babae to,' isip-isip ko.
Sa isinigaw niyang iyon, maski mga insekto
lumingon sa amin, nakatingin sa akin. At narinig
ko ang mga bulong nila, hindi na pala bulong yon
dahil naririnig ko, pasaring na pala ang tawag
doon.
"Bubuntis-buntis hindi paninindigan..."
"Sana pinutok mo na lang sa banyo..."
"Nag-condom man lang sana..."
"Maraming pampalaglag diyan sa baba..."
"Malandi naman kasi yung babae..."
Narinig din niya yung 'Malandi' agad siyang
tumayo at nilapitan yung babaeng nagsabi non,
"hoy! Ikaw! Sa pangit mong yan, kahit lumandi ka
pa, walang bubuntis sayo!"
Natahimik yung babaeng sinigawan niya, at
mabilis na lumayo. Bumalik naman siya sa
kinauupuan ko. At biglang umiyak.
Isinandal ko siya sa aking balikat para doon
umiyak at nag-abot ako ng panyo. Gentleman pa
rin, kahit sagad sa buto ang kahihiyang ibinigay
niya sa akin.